Waar doe ik het voor?

Voldoening, zingeving, werkgeluk; je kunt er allerlei termen aan koppelen. Waar het om gaat dat ik zo nu en dan rustmomenten nodig heb om even te aarden, om even te voelen en weer te weten waar ik zo hard voor loop. Uiteraard doe ik dit in periodes dat ik het iets rustiger heb qua werk. Als er veel opdrachten zijn dan ‘knal’ ik wel door en toch, dan begint er op een gegeven moment iets te knagen. Heb jij dat ook, dat je je afvraagt? Waar doe ik het voor? Wat vind ik belangrijk? Wat zit er achter mijn drive? Het vuurtje moet immers wel blijven branden.

Het veld in

Wat dan helpt is om je even terug te trekken, even niet achter de laptop en/of op kantoor te zijn. Maar het werkveld in, daar waar het daadwerkelijk gebeurt. En eerlijk is eerlijk, dat doe ik eigenlijk te weinig. Afgelopen (Pinkster)maandag was het zover dat ik weer even ging, het boerenland in.

Natuurfilm

Momenteel ben ik bezig met de productie van een natuurfilm (natuurlijk samen met een professionele filmer) en daarvoor moet je uiteraard het veld in. Het gaat erom in beeld te brengen welk leven er momenteel in het land is. Daar heb je geen weet van als ‘gewone’ burger, maar in veel weilanden worden nu de kuikentjes groot, kleine haasjes en o.a. reekalfjes. Ook voor loonwerkers, boeren en anderen is het van belang om hier weet van te hebben. In mijn werk ben ik altijd bezig om meer verbinding te creëren tussen verschillende groepen, meningen, ideeën etc. Zorgen dat er meer begrip onderling is, daarmee heb je al heel wat gewonnen!

Waar zitten de dieren?

Veel boeren, nazorgers van de vogelwacht en loonwerkers doen er alles aan om de dieren in beeld te krijgen, hun locaties te markeren, zodat boeren en loonwerkers eromheen kunnen maaien. Veelal is dit allemaal vrijwilligerswerk. Ze doen dit werk, omdat het hen zo aan het hart gaat dat er steeds minder leven in het boerenland zit door o.a. de efficiënte landbouw, maar ook de predatie is enorm groot! Er is sprake van disbalans.

Ik heb groot respect voor deze mensen die voor dag en dauw opstaan en voor hun inzet. Overigens ook voor boeren die vrijwillig op bepaalde percelen het gras hoger laten groeien voor de dieren, dit kost hen geld. Een aantal boeren krijgt hier een (schade)vergoeding voor vanuit het ANLb, maar ook een groot aantal niet.

Eagerness

De eagerness bij deze mensen zit in hun bloed. Bijna altijd is dit zo gekomen, doordat ze vroeger met hun vader/moeder het land in gingen om eieren te zoeken of een oom nam hen mee of er was bijv. een fanatieke schoolmeester die zorgde dat de kinderen (veel vaker dan nu) regelmatig de natuur in gingen. Verbinding met de natuur blijven houden is essentieel, ook voor je eigen welzijn, creativiteit, rust en we kunnen nog heel veel van de natuur leren.

Vuur laten branden

Lang verhaal kort: met enige regelmaat moet ik de verbinding weer voelen. De verbinding met hetgeen waardoor ik 6 jaar geleden me met natuurinclusieve landbouw ben gaan bezighouden. Ik heb nl. geen landbouwopleiding gevolgd, ik ben geen boerendochter, maar ik heb wel een groen hart meegekregen van de kant van mijn vader. Het ging mij aan het hart dat de weilanden zoveel stiller en minder kleurrijk (minder bloemen en kruiden) waren dan voorheen, de biodiversiteit holde achteruit. Daar wilde ik mij hard voor maken door mijn communicatie-expertise en verbinders- en aanjagersrol in te zetten. Gelukkig hebben we al best wat successen geboekt de afgelopen jaren. En: het vuurtje is weer opgelaaid.